De Haaksgronden is een verzamelnaam voor het zeegebied ten zuidwesten van Texel, bij de ingang van het Marsdiep, tussen Texel en Den Helder. De Haaksgronden omvat de zandbanken Noorderhaaks met daaraan De Razende Bol en Zuiderhaaks. Deze zandbanken zijn gescheiden door verschillende vaargeulen. De zandplaten liggen er al eeuwen. De geografische geschiedenis is complex en vrijwel niet te reconstrueren omdat het zeegebied zeer bewegelijk is, want onder invloed van getijde-bewegingen en stromingen verplaatsen de zandbanken zich. In de achterliggende eeuwen zijn zandplaten ontstaan en hebben zich verheeld met andere platen. Een voorbeeld hiervan is de zandplaat Onrust.
De zandplaten zijn er niet altijd geweest. Duizenden jaren geleden was er geen Marsdiep en zelfs geen Noordzee. Je kon vanaf Duitsland lopen naar Engeland. In theorie dan, want het zou een onmogelijke tocht zijn geweest dwars door een steppe gebied en later een gebied met stromen, grote en kleine meren. Zacht glooiende heuvelruggen en waar nu de Noordzee is, een reusachtige kom. Duizenden jaren geleden was het een gebied waar je zomaar kuddes imposante dieren kon tegenkomen. Het reuzenhert, kuddes mammoeten en neushoorns. Er is ook een tijd geweest waarin het zeegebied van de Noordzee ijskoud moet zijn geweest. Koud en droog, groen en onherbergzaam. Dieren konden er niet meer leven en stierven uit. Stormen joegen zand op uit de rivier- en beekdalen en verplaatsten het weer landinwaarts. Toen de temperatuur weer steeg kwam het water. De Noordzeevlakte liep geleidelijk vol water. De zeespiegel steeg en vanuit het Kanaal en de noordelijke Noordzee werd het land overspoeld.